آیا بمب‌افکن‌های B21 جایگزین B2 خواهند شد؟

نیروی هوایی ایالات متحده در نظر دارد حداقل ۱۰۰ فروند بمب‌افکن بی-۲۱ را خریداری کند و تقاضا برای افزایش این تعداد به ۱۴۵ فروند ادامه دارد. یکی از نمونه‌های پیش‌تولید در حال آزمایش پروازی است و یک نمونه دیگر به زودی به آن ملحق خواهد شد. همچنین، چهار فروند دیگر در دست ساخت قرار دارند. بی-۲۱ قرار است جایگزین تمام ۱۹ فروند بی-۲ و بیش از ۴۰ فروند بی-۱ باقی‌مانده شود.

سرتیپ جیسون آرماگوست، فرمانده تیپ هشتم نیروی هوایی و رئیس مرکز عملیات جهانی تهاجم مشترک، که پیش‌تر در توسعه بی-۲۱ با شرکت نورثروپ گرومن همکاری کرده است، بیان کرد که این بمب‌افکن دارای قابلیت‌های رادارگریزی نسل ششم است و پیشرفت واقعی در ایجاد نیروی عملیاتی از طریق ناوگانی با اندازه مناسب امکان‌پذیر خواهد بود. این ناوگان قادر به انجام عملیات‌های سریع و پایدار است و می‌تواند به‌طور همزمان در چندین صحنه عمل کند و به بحران‌های جهانی پاسخ دهد.

بی-۲۱ به لطف طراحی خاص خود، از ویژگی‌های رادارگریزی، بدنه کارآمد برای پرواز در ارتفاع بالا و موتورهای پیشرفته بهره‌مند است که نیاز به سوخت‌گیری هوایی را کاهش می‌دهد. علاوه بر وظایف بمب‌افکنی، این هواپیما قابلیت‌های پیشرفته‌ای در زمینه شبکه‌سازی، مدیریت میدان نبرد و جنگ الکترونیک دارد و ممکن است در آینده به کنترل پهپادها نیز بپردازد. بی-۲۱ نسبت به بی-۲ کوچک‌تر است و در هر ماموریت مهمات کمتری حمل می‌کند، اما طراحی آن ترکیبی از فناوری‌های آزموده شده و نوآوری‌های جدید است که به ایجاد یک بستر کارآمد و مقرون‌به‌صرفه کمک می‌کند.

آرماگوست خاطرنشان کرد که اندازه مناسب ناوگان به نیروی هوایی این امکان را می‌دهد که گزینه‌های متنوع‌تری برای حمله و عملیات‌های مشترک در فضای رقابتی فراهم کند و دشمنان را وادار به تجدیدنظر در سرمایه‌گذاری در سیستم‌های دفاعی کند. بی-۲۱ بخشی از خانواده بزرگ‌تر عملیات‌های دوربرد خواهد بود که شامل جنگنده رادارگریز اف-۴۷ و موشک کروز هسته‌ای دوربرد است.

آرماگوست همچنین به عملیات معروف «چکش نیمه‌شب» اشاره کرد و توضیح داد که این عملیات شامل ۱۲۵ هواپیما در سراسر جهان بود، در حالی که ۷ فروند بی-۲ و ۱۴ خلبان در کانون توجه قرار داشتند. با این حال، نیاز به نگهداری بی-۲ باعث می‌شود که این هواپیماها نتوانند در هر زمان آماده عملیات باشند، و دسترسی به ظرفیت‌های بمب‌افکن بزرگ را محدود می‌کند. ادامه خدمت ۱۹ فروند بی-۲ در حال حاضر معجزه‌آسا به نظر می‌رسد، زیرا پس از جنگ سرد، تعداد این هواپیماها به ۲۱ فروند کاهش یافته است.

در صورت وقوع درگیری با چین، عملیات بی-۲ در اقیانوس آرام ممکن است با دشواری روبه‌رو شود. در عوض، ناوگان بزرگ‌تر بی-۲۱ شامل قابلیت‌های بیشتری است که به آن امکان انعطاف‌پذیری بیشتر و اطمینان‌پذیری بالاتر را می‌دهد.

آرماگوست تأکید کرد که بمب‌افکن‌ها باید قادر باشند در شرایط سخت و بحرانی به عملیات ادامه دهند، حتی پس از حملات هسته‌ای یا الکترومغناطیسی. سیستم‌های ناوبری و ارتباطی مستقل برای موفقیت ماموریت‌های بمب‌افکن‌های هسته‌ای ضروری هستند.

او همچنین هشدار داد که درگیری‌ها ممکن است پس از یک حمله به پایان نرسند، و نیروی‌های مذکور باید برای مأموریت‌های بعدی آماده باشند. نیروی هوایی ایالات متحده در نظر دارد تا بی-۲۱ را تا پایان دهه جاری به مرحله عملیاتی برساند و پایگاه الزوورث در داکوتای جنوبی، نخستین پایگاه عملیاتی خواهد بود که این بمب‌افکن‌ها جایگزین بی-۱ خواهند شد. نمونه‌های پیش‌تولید ممکن است در مراحل اولیه عملیات مورد استفاده قرار گیرند.